Bir gün bir derviş,
Bir kucak dolusu elma ile bayırlar aşan bir genç kıza rastlamış…
Bozkırın sıcağında yorgunluktan al almış kızın yanakları..
“Nereye gidersin? Ne doldurdun kucağına?”
Diye sormuş derviş.
Uzak bir tarlayı işaret etmiş kız:“Sevdiğim çalışıyor orada…Ona elma götürüyorum.”
“Kaç tane” diye soruvermiş derviş.
Kız şaşkın:“İnsan sevdiğine götürdüğü şeyi sayar mı hiç?” deyivermiş..
Ve usulca koparıvermiş derviş elindeki tespihin ipini!
mükemmel bi yazı saol arzucum bizimle paylaştığın için....
YanıtlaSilni demek efendim :) her zaman .
YanıtlaSilo kadar çok hoşuma gitti ki yazı, durup düşündürüyo insanı...
YanıtlaSilevet ben de ilk okuduğumda öylece kalmıştım . . .
YanıtlaSilEvet bana da bir kal geldi, doğru :)
YanıtlaSilSağol.